Συνέντευξη με το Γιάννη Ρούπα

Συνέντευξη στην Σίσσυ Σιγιουλτζή-Ρουκά, Φιλόλογο, Λογοτέχνη, Μέλος της Ένωσης Δημοσιογράφων Περιοδικού και Ηλεκτρονικού Τύπου Β.Ε., Ραδιοφωνική Παραγωγό radio1d.gr και Πρόεδρο “Σύνδεσμος Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου”

Μία παράγραφο για τον εαυτό σου

Είµαι απόφοιτος του τµήµατος Εικαστικών Τεχνών και Επιστηµών της Τέχνης του Πανεπιστηµίου Ιωαννίνων µε κατεύθυνση την ζωγραφική. Το µεταπτυχιακό µου αφορά τις Οπτικοακουστικές Τέχνες στην Ψηφιακή Εποχή και ανήκει στο µεταπτυχιακό πρόγραµµα του Ιονίου Πανεπιστηµίου στο τµήµα Τεχνών Ήχου και Εικόνας. Το έργο µου αποτελείται κατά κύριο λόγο από φιγούρες και χρωµατικές φόρµες. Η τέχνη είναι πολύ σηµαντική για εµένα, καθώς αποτελεί το κλειδί της κοσµοθεωρίας µου και την βασική δίοδο στην αντιληπτική επαφή µου µε το περιβάλλον, τους ανθρώπους και της µεταξύ τους συνάφειας. Επίσης, αποτελεί το µέσο έκφρασης και µορφοποίησης των συναισθηµάτων µου, αντίδρασης και εκτόνωσης των ποικίλων πιέσεων, αλλά και σχεδιασµού των προσωπικών µου οραµατισµών.

Πηγές Έµπνευσης

Οι Πηγές έµπνευσης είναι παντού. Οποιαδήποτε πτυχή της καθηµερινότητας µπορεί να είναι αφορµή για δηµιουργία, εφόσον κινεί το ενδιαφέρον µου είτε θετικά είτε αρνητικά. Από την άλλη, αφορµές έµπνευσης για µένα προσφέρουν συχνά τα Μ.Μ.Ε., ο κινηµατογράφος, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, ένα βιβλίο, κάποιο κόµικ, µια αφίσα, ένα γκράφιτι ή ακόµη και ένα έργο οποιασδήποτε µορφής τέχνης. Πολύ σηµαντικό ρόλο στο έργο µου κατέχει η ιστορίας της τέχνης και των σύγχρονων καλλιτεχνών, πολλοί από τους οποίους έχουν εκούσια ή ακούσια επιδράσει στην καλλιτεχνική µου οπτική. Υπάρχει ένας έκδηλος θαυµασµός µου στα γκροτέσκα σχέδια µε κεφάλια του Λεονάρντο ντα Βίνσι, στη ‘‘δυνατή’’ ζωγραφική του Φράνσις Μπέικον και τα χαρακτικά έργα Los caprichos του Φρανθίσκο Γκόγια, ενώ έναυσµα και αφετηρία στο έργο µου αποτέλεσαν κάποιοι σύγχρονοι όπως οι Γκέοργκ Μπάζελιτς και Νέο Ράουχ.

Υλικά που χρησιµοποιείς

Δουλεύω κυρίως µε λάδια, γιατί έχουν πολλούς και ποικίλους τόνους και βγάζουν µια ζωντάνια που µου αρέσει ιδιαίτερα. Επειδή, ωστόσο, ως φύση δηλώνω φιλοπερίεργος και ως πνεύµα ανήσυχος, δεν διστάζω να πειραµατίζοµαι και να χρησιµοποιώ οποιοδήποτε υλικό µπορεί να βγάλει χρωστική ουσία. Επίσης, κάθε αντικείµενο µπορεί να βρει θέση στις δηµιουργίες µου ανάλογα µε την έµπνευση και τη θεµατική. Τίποτε στην τέχνη δεν απορρίπτεται ως άχρηστο και δεν περισσεύει, δεδοµένου ότι µπορεί να δηµιουργήσει ή και να αναγεννηθεί.

Τεχνική που προτιµάς και σε εκφράζει πιο πολύ

Αγαπώ ιδιαίτερα τη ζωγραφική. Με ευχαριστεί, γιατί µου δίνει έδαφος και περιθώρια για πειραµατισµούς και εµπλοκή µε πολλά µέσα. Μου αρέσει βέβαια και η χαρακτική, αλλά και οι κατασκευές, καθώς θεωρώ ότι είναι εξαιρετικά µέσα έκφρασης.

Πότε ορίζεις το τέλος, το σηµείο ολοκλήρωσης, κάθε έργου σου;

Το τέλος στο κάθε έργο έρχεται µόνο του. Δεν το ορίζεις, το νιώθεις. Είναι σαν να έχεις “χορτάσει δηµιουργία”, έχεις γεµίσει τις αισθήσεις σου και έχεις την εσωτερική πληροφορία ότι η αρχική σύλληψη πήρε µορφή που σε ικανοποιεί, γιατί δεν σε καλεί να συµπληρώσεις κάτι ακόµη.

Πόσο σηµαντική είναι η ονοµασία των έργων σου και πώς επιλέγεις κάθε τίτλο;

Η ονοµασία των έργων µου συνήθως προκύπτει «άµα τη εκτελέσει τους». Στην πορεία της δηµιουργίας, προκύπτει σχεδόν αυτονόητα, µεταφυσικά. Κάποιες πάλι, λιγότερες φορές, προηγείται της έναρξης ή έπεται της ολοκλήρωσης του έργου. Συνήθως αυτό αφορά σε περιπτώσεις που το θέµα είναι δεδοµένο ως γενική σύλληψη και µια αιφνιδιαστική λεπτοµέρεια έρχεται σε ανύποπτο χρόνο, καθορίζοντας το ιδιαίτερο της έµπνευσης, ως τίτλος που δίνει τη λάµψη στην αρχική ιδέα. Ο τίτλος δεν είναι για εµένα πάντως το κύριο σηµαινόµενο. Ένα αξιόλογο έργο θα καταξιωθεί στην κριτική αντίληψη του κοινού πρωτίστως ως δηµιουργία και σε δεύτερη ανάγνωση ως τίτλος.

Γιατί επέλεξες την τέχνη στη ζωή σου;

Η τέχνη είναι βεβαίως µια µοναχική ενασχόληση στη ζωή κάποιου, αλλά όπως είπα είναι για µένα µια ανάγκη τολµώ να πω βιολογική, άρα και αυτονόητη, κάτι δηλαδή σαν την αναπνοή. Όπως δεν χρειάζεται να σκεφτεί κανείς για να αναπνεύσει, αλλά αν δεν το κάνει παύει να ζει, έτσι νοµίζω ότι είναι αδύνατο να φανταστώ τη ζωή µου εκτός της τέχνης, αφού µε αυτήν σκέφτοµαι, µιλώ, εκφράζοµαι και ονειρεύοµαι. Έτσι µάλιστα αποκτώ και την όποια γνώση τυχόν έχω για τον εαυτό µου. Είναι το µέσο για την αυτογνωσία µου, προκειµένου να βελτιώνοµαι, αναγνωρίζοντας τα τρωτά, τα δυνατά σηµεία µου και τα ελλείµµατά µου.