Συνέντευξη με την Σοφία Αντωνιάδου

Συνέντευξη στην Σίσσυ Σιγιουλτζή-Ρουκά, Φιλόλογο, Λογοτέχνη, Μέλος της Ένωσης Δημοσιογράφων Περιοδικού και Ηλεκτρονικού Τύπου Β.Ε., Ραδιοφωνική Παραγωγό radio1d.gr και Πρόεδρο “Σύνδεσμος Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου”

 

Μια παράγραφος για τον εαυτό σου

Η τέχνη για μένα είναι ένας τρόπος να συνδέονται οι άνθρωποι μεταξύ τους, να αλληλεπιδρούν και μέσα από τα έργα μου θέλω να προσκαλώ τον θεατή στον κόσμο μου και να προκαλώ τα συναισθήματα του. Να του μεταδώσω την εμπειρία που νιώθω τη στιγμή που δημιουργώ. Θεωρώ πως η ζωγραφική είναι ένας από τους τρόπους που ως καλλιτέχνης έρχομαι σε επαφή με τον κόσμο μου. Τον κόσμο που αντιλαμβάνομαι εγώ. Και αυτό είναι ένα από τα πράγματα που θέλω να μεταδώσω μέσα από την τέχνη μου. Την οπτική μου. Να κάνω την τέχνη μεταδοτική.

Πηγές έμπνευσης

Η φύση είναι πάντα πηγή έμπνευσης για μένα. Από μικρή κοίταζα τον ουρανό και το πώς κινούνται τα σύννεφα. Φαίνονταν πάντα τόσο ελεύθερα και άλλαζαν συνέχεια μορφή, που τώρα συνειδητοποιώ ότι έτσι θα ήθελα να είναι οι άνθρωποι. Ελεύθεροι και να μη μένουν στάσιμοι. Όταν βρίσκομαι σε αδιέξοδο, το καταφύγιο μου είναι ένας περίπατος για να μπορέσω να έρθω σε επαφή με τον εαυτό μου.

Υλικά που χρησιμοποιείς

Όσον αφορά τη ζωγραφική, χρησιμοποιώ χρώματα λαδιού. Νιώθω ότι τη στιγμή που φτιάχνω τα χρώματα μου, είναι σαν να ζωντανεύει το υλικό μπροστά στα μάτια μου, σαν να παίρνει άλλη μορφή. Παράλληλα ασχολούμαι και με άλλα υλικά όπως μπετό ή γύψος για να δημιουργώ γλυπτά. Επίσης συνηθίζω να ράβω πάνω σε διάφορα υλικά και αντικείμενα χρησιμοποιώντας ασυνήθιστα υλικά μεταξύ τους, ψάχνοντας έτσι με αυτόν τον τρόπο την ύφη σε κάθε υλικό που χρησιμοποιώ.

Τεχνική και Τεχνοτροπία

Δεν μπορώ να πω με σιγουριά ότι χρησιμοποιώ κάποια συγκεκριμένη τεχνική ή τεχνοτροπία στη ζωγραφική μου. Μπορώ απλά να πω ότι η τεχνική μου είναι να είμαι ο εαυτός μου μπροστά στον καμβά.

Πότε ορίζεις το τέλος, το σημείο ολοκλήρωσης, κάθε έργου σου;

Το σημείο που πρέπει να αποφασιστεί αν το έργο έχει ολοκληρωθεί είναι είτε εξαιρετικά εύκολο, είτε εξαιρετικά δύσκολο κάποιες φορές. Αφήνω πάντα λίγο χρόνο στα έργα, ώστε να σταθεροποιηθούν τα χρώματα, να πάρω κι εγώ απόσταση από το συναισθηματικό δέσιμο που μπορεί να έχω τη στιγμή της δημιουργίας. Θεωρώ ότι ένα έργο είναι τελειωμένο, όταν κοιτώντας το βλέπω τα αποτυπώματα μου πάνω του, τις κινήσεις μου, θέλοντας να υπάρχει η ισορροπία μεταξύ της εκρηκτικότητας των κινήσεων μου, αλλά να μπορεί και το έργο να «αναπνέει»

Πόσο σημαντική είναι η ονομασία των έργων σου και πως επιλέγεις κάθε τίτλο;

Ο τίτλος κάθε έργου πιστεύω πως μπορεί να δώσει μια ιδέα στο θεατή για το τι υπάρχει στο μυαλό του καλλιτέχνη, ίσως και να λέει μια μικρή ιστορία και μετά είναι στην κρίση του θεατή το τι θα βιώσει. Προσωπικά, μετά την ολοκλήρωση του έργου μου, το αφουγκράζομαι και προσπαθώ συνοπτικά να δώσω έναν τίτλο που να αντιπροσωπεύει και έμενα και να είναι παράλληλα μια μικρή εξιστόρηση του έργου.

Γιατί επέλεξες την τέχνη στη ζωή σου;

Παρόλο που ήμουν αρκετά δημιουργική από τα πρώτα χρόνια της ζωής μου, η απόφαση να ασχοληθώ αποκλειστικά με την τέχνη άργησε να έρθει. Νόμιζα ότι δεν ήμουν αρκετή. Όταν πέρασα στη σχολή Δημόσιας Υγιεινής, ένιωθα ακόμα πιο έντονα το αίσθημα ότι μέσα μου υπάρχει μια ενέργεια που δε βγαίνει προς τα έξω. Ένιωθα εγκλωβισμένη αν και δοκίμαζα διάφορα πράγματα τότε με σκοπό να βρώ αυτό που με εκφράζει. Κάποια στιγμή αποφάσισα εντελώς ξαφνικά να πάω σε ένα εργαστήριο προετοιμασίας για Καλών Τεχνών, χωρίς να σκεφτώ ότι «δεν κάνω για αυτό» και από τότε δεν κοίταξα πίσω. Άφησα τα πάντα πίσω μου για να αφοσιωθώ στην τέχνη. Η τέχνη είναι το σπίτι μου και είναι ταυτόχρονα το καταφύγιο αλλά και το πεδίο μάχης μου.