Συνέντευξη με την Βασιλική Καραπαναγιωτίδου

Συνέντευξη στην Σίσσυ Σιγιουλτζή-Ρουκά, Φιλόλογο, Λογοτέχνη, Μέλος της Ένωσης Δημοσιογράφων Περιοδικού και Ηλεκτρονικού Τύπου Β.Ε., Ραδιοφωνική Παραγωγό radio1d.gr και Πρόεδρο “Σύνδεσμος Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου”

 

Μια παράγραφος για τον εαυτό σου

Ζω και δραστηριοποιούμαι καλλιτεχνικά στη Θεσσαλονίκη. Είμαι απόφοιτος του τμήματος Εικαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης, του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, με κατεύθυνση τη ζωγραφική. Το έργο μου επικεντρώνεται κυρίως στις ανθρώπινες μάζες που παρατηρώ στην καθημερινότητά μου. Άλλοτε τις απομονώνω σε πραγματικούς χώρους κι άλλοτε σε φανταστικούς. Μέσα από την παρατήρηση αρχίζει μία αποδόμηση που έχει σκοπό να τονίσει μια λεπτομέρεια λίγο πιο σημαντική ή ενδιαφέρουσα από τις άλλες λεπτομέρειες. Σκοπός μου είναι μέσα από τα έργα μου, τις εικόνες, να δημιουργώ στον θεατή δουλειά για να σκεφτεί και να αισθανθεί.

Πηγές έμπνευσης

Τα έργα μου σχετίζονται με τις ανθρώπινες μορφές που παρατηρώ στην καθημερινότητα μου. Σε μια εποχή όπου οι πληροφορίες ρέουν ακατάπαυστα προς πάσα κατεύθυνση, προσπαθώ να διακρίνω το σημαντικό για μένα μέσα στο σύνολο – ένα πάγωμα σε μια σκηνή. Μέσα στα πλήθη ανθρώπων όπου πολύχρωμες μάζες καθορίζουν το αστικό τοπίο, εκεί βρίσκεται η αρχή, η πηγή της έμπνευσης.

Υλικά που χρησιμοποιείς

Ακρυλικά και πλαστικά χρώματα, κάρβουνο, μελάνι σε μουσαμά, σε χαρτί αλλά και σε πανιά.

Τεχνική και Τεχνοτροπία

Κυρίως πειραματίζομαι με χρωματικές φόρμες και συμβολισμούς.

Πότε ορίζεις το τέλος, το σημείο ολοκλήρωσης, κάθε έργου σου;

Το τέλος έρχεται κάπως μόνο του, εκεί όπου νιώθω καλυμμένη, γεμάτη με αυτό που φτιάχνω, χωρίς χρονικούς περιορισμούς.

Πόσο σημαντική είναι η ονομασία των έργων σου και πως επιλέγεις κάθε τίτλο;

Η ονομασία των έργων μου έρχεται συνήθως με την ολοκλήρωσή τους και αφορά το θέμα που απεικονίζει το εκάστοτε έργο. Η πρώτη λέξη ή φράση που θα σκεφτώ.

Γιατί επέλεξες την τέχνη στη ζωή σου;

Η τέχνη με ηρεμεί και με ζωντανεύει ταυτόχρονα, με κάνει να ξεχνιέμαι και με συγκεντρώνει την ίδια στιγμή. Εκείνος ο χρόνος που θα κάτσω μόνη με τον εαυτό μου με γεμίζει, δηλαδή πρωτίστως το κάνω για μένα. Ίσως να μην είναι θέμα επιλογής, αλλά θέμα ανάγκης