Συνέντευξη με τον Δημήτρη Πικρό

Δημήτρης Πικρός: “η Ζεν τέχνη και οι ανησυχίες του καλλιτέχνη, συνυπάρχουν ως ένα και μοναδικό κομμάτι της ζωής μου”

Συνέντευξη στην Σίσσυ Σιγιουλτζή-Ρουκά, Φιλόλογο, Λογοτέχνη, Μέλος της Ένωσης Δημοσιογράφων Περιοδικού και Ηλεκτρονικού Τύπου Β.Ε., Ραδιοφωνική Παραγωγό radio1d.gr και Πρόεδρο “Σύνδεσμος Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου”

 

Μια παράγραφος για τον εαυτό σου

Η γνώση της γιόγκα και του διαλογισμού ισορροπεί τις ανησυχίες του καλλιτέχνη.

Αφού έζησα μία αρκετά εκκεντρική και εξωστρεφή ζωή, αποσύρθηκα από τον χώρο της τέχνης προκειμένου να ξεκινήσω ένα καλλιτεχνικό ταξίδι αυτό – ανάπτυξης και προσωπικής εξέλιξης, όπου ανέπτυξα τις γνώσεις μου σχετικά με το Ζεν, την συμβουλευτική ζωής, τον διαλογισμό και την φιλοσοφία της γιόγκα.

Την περίοδο αυτή την αποκαλώ «Ζεν περίοδο τέχνης». Με βοήθησε να αναπτυχθώ σε προσωπικό επίπεδο και να βρω την εσωτερική γαλήνη και ισορροπία. Από τότε, η Ζεν τέχνη και οι ανησυχίες του καλλιτέχνη, συνυπάρχουν ως ένα και μοναδικό κομμάτι της ζωής μου, όπως ακριβώς το αλάτι και το πιπέρι χρειάζονται στο φαγητό.

Πηγές έμπνευσης

Οι εμπνεύσεις μου προέρχονται από την παρούσα στιγμή, από το σύγχρονο και καθετί που προκύπτει βγαίνοντας από αυτήν. Γι’ αυτό και προσανατολίζομαι πάντα σε πίνακες που παρουσιάζουν μία υφολογική οπτική σε σχέση με το παρόν, προσπαθώντας να δημιουργήσουν ένα νέο διάλογο ύφους ανάμεσα σε σχήματα, υφές και στοιχεία εμπνευσμένα από την σύγχρονη αισθητική.

Υλικά που χρησιμοποιείς

Κυρίως χρησιμοποιώ ακρυλικά χρώματα σε καμβά. Με ενδιαφέρει να κρατάω τον καμβά ως το βασικό, κλασικό στοιχείο της έκθεσης αλλά μερικές φορές μου αρέσει να τον συνδυάζω με διαδραστικές εγκαταστάσεις ή περφορμανς.

Τεχνική και Τεχνοτροπία

Με ενδιαφέρει η ανάπτυξη μίας διαδικασίας που αποτελείται από πρωταρχικά, «καθαρά» χρώματα και σχήματα. Αυτή η διαδικασία προσδίδει έναν σύγχρονο χαρακτήρα που συνδυάζει σχήματα και χρώματα, δημιουργώντας μία αντίθεση σε σχέση με την προοπτική, χωρίς την παρουσία περιγραμμάτων. Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι αυτό που αποκαλώ «Γραφιστική Ζωγραφική».

Πότε ορίζεις το τέλος, το σημείο ολοκλήρωσης, κάθε έργου σου;

Όταν βλέπω και όταν νοιώθω ότι έχω αδειάσει μέσα μου. Όταν δεν έχω τίποτε άλλο να προσφέρω και τίποτα άλλο να εκφράσω για αυτό το έργο.

Πόσο σημαντική είναι η ονομασία των έργων σου και πως επιλέγεις κάθε τίτλο;

Ο τίτλος είναι πολύ σημαντικός για να συνοψίσω την ανείπωτη ιστορία των έργων μου. Κατά βάση επειδή δεν φημίζομαι για την διήγηση ιστοριών ή αστείων αλλά και επιπλέον, επειδή η ιστορία που διηγούνται τα έργα μου είναι μία μορφή έκφρασης.

Προσανατολίζομαι στην δημιουργία θεματικών art projects, διηγούμενος ιστορίες (προσωπικές ή όχι) που βάζουν τον θεατή στη διαδικασία να σκεφτεί και να ανακαλύψει την σχέση του με το έργο ή το project.

Γιατί επέλεξες την τέχνη στη ζωή σου;

Με βοηθάει να εξωτερικεύω όσα έχω την ανάγκη να εκφράσω και/ ή να πω και επιπλέον με βοηθάει να αποστασιοποιηθώ και να έρθω σε κατάσταση διαλογισμού.

Αφού έχω αποφασίσει τι θέλω να πω μέσα από τα έργα μου, και πάνω ακριβώς στην συγκεκριμένη στιγμή που ζωγραφίζω, το μυαλό επανέρχεται στο σώμα και μπαίνει σε κατάσταση απόλυτης συγκέντρωσης. Όπως ακριβώς και η τέχνη του να είσαι παρόν στην εμπειρία, τα συναισθήματα και τις σκέψεις που προκύπτουν.