Συνέντευξη με την Μαρία Νενάδη

Μαρία Νενάδη: ” Η δουλειά μου είναι ενεργειακή, δεν μου αρέσει να την περιορίζω”

Συνέντευξη στην Σίσσυ Σιγιουλτζή-Ρουκά, Φιλόλογο, Λογοτέχνη, Μέλος της Ένωσης Δημοσιογράφων Περιοδικού και Ηλεκτρονικού Τύπου Β.Ε., Ραδιοφωνική Παραγωγό radio1d.gr και Πρόεδρο “Σύνδεσμος Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου”

Μια παράγραφος του εαυτού σου

Πότε δεν είναι αργά να θυμηθείς το λόγο που βρέθηκες εδώ. Για μένα αυτή η στιγμή έλαμψε στο βάθος την πρώτη φορά που βρέθηκα σε μάθημα ζωγραφικής. Ένιωσα μια Δύναμη, ένιωσα πως η ώρα να βρω τον εαυτό μου έφτανε. Η ζωγραφική ξεκίνησε για μένα ψυχοθεραπευτικά, το ήξερα πως γιάτρευε πληγές. Κι ύστερα άλλαξε χρώματα, άλλαξε μορφές, έγινε έκφραση, έγινε δήλωση, έγινε Ύπαρξη. Σήμερα δε μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου μακριά από το εργαστήριό μου, είναι ο χώρος που το σώμα και η ψυχή μου κουμπώνουν απόλυτα.

Πηγές έμπνευσης

Τα μηνύματα που χρειάζεται το κοινό να λάβει, αυτά είναι η έμπνευσή μου. Περνούν από το μυαλό στην καρδιά, ποτίζονται με Αγάπη και Ενσυναίσθηση και καταλήγουν στον καμβά μου. Με ενδιαφέρει ο άνθρωπος, τον νοιάζομαι, θέλω να βρει τη διαδρομή του. Θέλω να του δώσω αυτό που μόλις ανακάλυψα, λαχταρώ να καταλάβει, να μη σπαταλά την ψυχή του εκεί που δεν της πρέπει.

Υλικά που χρησιμοποιείς

Το βασικό υλικό μου είναι πάντοτε το ακρυλικό χρώμα. Αυτό βασιλεύει στον καμβά μου. Μερικές φορές συνοδεύεται από κάρβουνο ή και μελάνι αλλά ποτέ δε χάνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, είναι το κύριο μέσο μου.

Τεχνική και Τεχνοτροπία

Ξεκινώντας ένα νέο έργο η ενέργεια που νιώθω στο άγγιγμα του λευκού καμβά μου είναι αυτή που θα βάλει τα χρώματα στην παλέτα μου. Δουλεύοντας κυρίως με βούρτσες και έχοντας ιδιαίτερη αδυναμία στην ελεύθερη κίνηση ολοκλήρου του χεριού μου, στις ροές και τις πιτσιλιές, αφήνομαι να δημιουργήσω μορφές και σχήματα χωρίς πρόθεση, πηγαία. Στη συνέχεια μένω σε απόσταση από τον καμβά μου για να νιώσω τί μου λέει, αφήνομαι να με ταξιδέψει. Αφού φτιάξω μέσα μου την ιστορία που ήρθε η στιγμή να πω, συνεχίζω το έργο μου με την προσθήκη των λεπτομερειών που θα δώσουν βήμα στην εικασία μου. Σπάνια γνωρίζω εξαρχής τί θα ζωγραφίσω. Η δουλειά μου είναι ενεργειακή, δε μου αρέσει να την περιορίζω, την αφήνω ελεύθερη να ξεχειλίσει και να με ταξιδέψει. Μέσα μου, έξω, παντού.

Πότε ορίζεις το τέλος, το σημείο ολοκλήρωσης, κάθε έργου σου;

Πέραν αυτού που βλέπει το μάτι, τις περισσότερες φορές το τέλος του έργου μου το καταλαβαίνει η καρδιά. Όταν έχει ολοκληρωθεί το μήνυμα, χτυπά τόσο δυνατά, είναι τόση η χαρά και η ενέργεια ανάμεσα σε μένα και το καβαλέτο μου, που ξέρω πως έφτασα στον προορισμό.

Πόσο σημαντική είναι η ονομασία των έργων σου και πως επιλέγεις κάθε τίτλο;

Μετά την ολοκλήρωση του έργου μου, μένω απέναντί του, απορροφώ το νόημά του. Έπειτα δίνω χρόνο στον εαυτό μου, αναζητώντας στο διαδίκτυο ποιήματα, λέξεις και ενέργειες που να αποδίδουν αυτό που θέλω να νιώσει ο θεατής. Αποφεύγω τους προφανείς τίτλους, δε θέλω να σου πω ξεκάθαρα τί να σκεφτείς. Θέλω να σε ωθήσω ακουμπώντας σε απαλά και να βρεις εσύ το επόμενο πάτημα. Είναι σημαντικό ο τίτλος ενός έργου να σε αφήνει Ελεύθερο.

Γιατί επέλεξες την τέχνη στη ζωή σου;

Επέλεξα την Τέχνη ως μέσο να έρθω κοντά στους ανθρώπους χωρίς να μπουν ανάμεσά μας λέξεις. Ένας άνθρωπος που σε χρειάζεται τις περισσότερες φορές δε θα εμπιστευτεί αυτά που θα του πεις. Όταν όμως βρεθεί μέσα σε μια εικόνα με την οποία ταυτίζεται, και επιτρέψει στον εαυτό του να αφουγκραστεί το μέσα του, τότε υπάρχει ελπίδα να εμπιστευτεί τα αισθήματα που θα νιώσει. Υπάρχει ελπίδα να θυμηθεί.